Ἡ τονικότητα τῶν τονισμένων συλλαβῶν

     Ἡ ἀλλαγὴ τῆς τονικότητας τῶν τονισμένων συλλαβὼν θὰ καλύπτεται ἀπὸ νότες τῆς θεμελιώδους μουσικῆς κλίμακας τῆς βασικῆς νότας ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ στὸ φωνῆεν ποὺ τονίζεται. Ἔτσι γιὰ παράδειγμα, ἐὰν εἶναι τὸ α, τὸ ὁποῖο ἀντιστοιχεῖ στὴ νότα Ντό, τὸ φωνῆεν τὸ ὁποῖο τονίζεται, τότε θὰ χρησιμοποιήσουμε τὴ θεμελιώδη μουσικὴ κλίμακα τῆς Ντὸ γιὰ νὰ ἐπιλέξουμε τὴ νότα ἢ τὶς νότες στὶς ὁποῖες θὰ μεταπηδήσουμε λόγῳ τοῦ τονισμοῦ.

     Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ μοναδικὴ  λογικὴ μας ἐπιλογή, στηριζόμενοι στὴν συμβατότητα ποὺ ἔχει ἐπιδείξει ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα μὲ τοὺς γενικώτερους κανόνες  λειτουργίας τῆς Φύσης.

      Ἔτσι, ἐὰν λόγῳ τοῦ τονισμοῦ θὰ πρέπει νὰ αὐξηθῆ ἡ τονικότητα τῆς φωνῆς, αὐτὸ θὰ συμβαίνει μὲ αὔξηση τῆς συχνότητας, εἴτε κατὰ φ²/2  φορές, εἴτε κατὰ φ φορὲς ποὺ θὰ εἶναι καὶ ἡ πρώτη μας ἐπιλογή, εἴτε διπλασιάζοντας την. Ἐνῶ, ἐὰν λόγῳ τοῦ τονισμοῦ, ἡ τονικότητα τῆς φωνῆς θὰ πρέπει νὰ μειωθῆ, αὐτὸ θὰ συμβαίνει μειώνοντας τὴν συχνότητα, εἴτε κατὰ φ²/2 φορές, εἴτε κατὰ φ φορὲς ποὺ καὶ πάλι θὰ εἶναι ἡ πρώτη μας ἐπιλογή, εἴτε ὑποδιπλασιάζοντάς την.