Ἀλλὰ καὶ τὸ δευτερόλεπτο, σὰν μονάδα μέτρησης τοῦ χρόνου, δὲν εἶναι τυχαῖο. Ὅπως ἔχουμε ἤδη ἀναφέρει καὶ μὲ βάση τὶς γνώσεις τοῦ Ἵππαρχου, τὸ δευτερόλεπτο εἶναι ἄρρητα συνδεδεμένο μὲ τὴ Γῆ καὶ μὲ τὴν περίοδο περιστροφῆς της. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ Γῆ εἶναι τμῆμα τοῦ Σύμπαντος, θὰ πρέπει τὸ δευτερόλεπτο νὰ θεωρηθεῖ ὅτι εἶναι μονάδα χρόνου ἀπολύτως συμβατὴ γιὰ αὐτὸ τὸ κομμάτι τοῦ σύμπαντος, τοὐλάχιστον. Φυσικὰ δὲν μποροῦμε νὰ παραβλέψουμε ὅτι ἡ τιμὴ τῆς ταχύτητας τοῦ φωτός, c=φ∙2¹⁷∙√2,  μπόρεσε νὰ ἀποκτήσει ὑπόσταση μόνο μὲ χρήση αὐτῶν τῶν συμπαντικῶν μονάδων μέτρησης μήκους καὶ χρόνου.

Μποροῦμε ἑπομένως νὰ δεχθοῦμε ὅτι καὶ ἡ συχνότητα τῶν 432 Hz  εἶναι ἀπόλυτα ἐναρμονισμένη μὲ τὴ Γῆ καὶ μὲ τὴ θέση της στὸ Σύμπαν.

Μὲ ἁπλὰ λόγια, ἡ συχνότητα τῶν 432 Hz μᾶς λέει ὅτι, ὅταν ἕνα σῶμα πάλλεται 432 φορὲς ἀνὰ δευτερόλεπτο, τότε δημιουργοῦνται ἠχητικὰ κύματα, τὰ ὁποῖα, στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς Γῆς καὶ σὲ θερμοκρασία 20℃ , ταξιδεύοντας μὲ ταχύτητα περίπου 340 m/sec, θὰ φτάσουν στὰ αἰσθητήρια ὄργανα τῆς ἀκοῆς μας καὶ θὰ γίνουν ἀντιληπτὰ σὰν τὴν μουσικὴ νότα ΛΑ.

Ἂς δοῦμε κάτι, ποὺ θὰ κάνει ἀκόμη πιὸ ἐμφανὴ τὴ σύνδεση τῆς συχνότητας τῶν 432 Hz μὲ τῆς συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦν στὸν πλανήτη μας. Σὲ θερμοκρασία λίγο μικρότερη τῶν 20℃, ὁ ἦχος ταξιδεύει μὲ ταχύτητα 339,3 m/sec Εἶναι συνθῆκες θερμοκρασίας πολὺ συνηθισμένες στὴ Γῆ, θὰ μπορούσαμε νὰ εἰκάσουμε μάλιστα ὅτι εἶναι συνθῆκες θερμοκρασίας ἰδανικὲς γιὰ τὴν ἐμφάνιση καὶ τὴν διαιώνιση πολλῶν μορφῶν ζωῆς πάνω σὲ αὐτήν. Ἂν μπορούσαμε νὰ παγώσουμε χρονικὰ τὴ διάδοση ἑνὸς ἤχου συχνότητας  432 Hz,  σὲ ἀπόσταση 339,3 m θὰ μετρούσαμε 432 ἠχητικὰ κύματα. Θὰ βλέπαμε ὅτι στὸν ἀέρα καὶ στὶς παραπάνω συνθῆκες, τὸ κάθε κύμα θὰ εἶχε μῆκος ἴσο μὲ 339,3/432=0,7854 m. Τόση ὅμως εἶναι καὶ ἡ πλευρὰ τετραγώνου μὲ περίμετρο ἴση μὲ τὴν περίμετρο τοῦ μοναδιαίου κύκλου.  Πράγματι 4∙0,7854 m=3,1416 m. Μποροῦμε λοιπὸν νὰ ποῦμε ὅτι:

ἡ νότα ΛΑ (432) μπόρεσε νὰ τετραγωνίσει τὸν κύκλο,

ἀναδεικνύοντας ἔτσι ἔμπρακτα τὴ σχέση της μὲ τὴ φυσικὴ ὑπόσταση τῶν χαρακτηριστικῶν γνωρισμάτων τῆς Γῆς καὶ ἐπιβεβαιώνοντας ὅτι οἱ μονάδες μήκους καὶ χρόνου εἶναι ἀπόλυτα ἐναρμονισμένες μὲ αὐτά.

    Καὶ ὅμως, στὶς ἡμέρες μας, δὲν χρησιμοποιεῖται ἡ συγκεκριμένη συχνότητα καὶ ἡ ἀκολουθία συχνοτήτων ποὺ προέρχονται ἀπὸ αὐτήν. Χρησιμοποιεῖται ἡ συχνότητα τῶν 440 Hz.

   Ἔχουν γραφτεῖ πολλὰ καὶ διάφορα γιὰ τὴν ὄντως αὐθαίρετη καὶ ἐνδεχομένως αὐταρχικὴ ἐπιβολὴ τῆς συχνότητας ΛΑ(440), σὰν συχνότητα ἀναφορᾶς κουρδίσματος καὶ ἑπομένως, ἀπόδοσης μουσικῶν θεμάτων. Δὲν θὰ σταθοῦμε ὅμως σὲ αὐτό, μιᾶς καὶ ὅπως εἴδαμε, στὴ θεμελιώδη μουσικὴ κλίμακα συνυπάρχουν καὶ οἱ δύο σειρὲς συχνοτήτων, καθὼς καὶ μιὰ τρίτη, ἡ ΛΑ (424). Παντοῦ γύρω μας βλέπουμε νὰ συνυπάρχουν τὰ ἀντίθετα, τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό, τὸ ἄσπρο μὲ τὸ μαῦρο, τὸ φυσικὸ μὲ τὸ ἀφύσικο, ἡ ἁρμονία μὲ τὸ χάος. Ἐὰν εἶναι νὰ ἐπιλέξουμε, εἶναι προτιμότερο νὰ ἐπιλέξουμε αὐτὸ ποὺ συμβαδίζει μὲ τὴ Φύση, μὲ τὴ φύση μας, μίας καὶ κομμάτι αὐτῆς εἴμαστε καὶ ὄχι κυρίαρχοι της, ποὺ σκοπὸ ἔχουμε νὰ τὴ ἀλλάξουμε, νὰ τὴν ἀλλοιώσουμε, ἀλλάζοντας ἐνδεχομένως πρῶτα τὴ δικὴ μας φύση. Ἡ μουσικὴ ἄλλωστε εἶναι πρεσβευτὴς τῆς ἁρμονίας, ποὺ δὲν θὰ μποροῦσε καὶ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ἁρμονία τῆς Φύσης, τὴν ὁποία κατὰ κανόνα ἐξυμνεῖ. Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους, σὲ ὅλη τὴν παρουσίαση  ἐπιλέχθηκε σὰν συχνότητα ἀναφορᾶς ἡ συχνότητα  ΛΑ στα  432Hz.