Θὰ θεωρήσουμε τὴν ὕπαρξη μιᾶς ἰδιαίτερης μορφῆς κύματος ποὺ λειτουργεῖ σὰν φυσικὸ ἐξελικτικὸ φαινόμενο, μιᾶς μορφῆς κύματος ποὺ ἡ Τετρακτύς (έδῶ) θὰ μποροῦσε νὰ περιγράψει τὴ δημιουργία καὶ τὴν διάδοση του. Γιὰ νὰ κάνουμε πιὸ κατανοητὸ τὸ φαινόμενο, θὰ θεωρήσουμε πὼς αὐτὸ δημιουργεῖται ἀπὸ μία ἐλαστικὴ χορδὴ ποὺ πάλλεται. Τὸ ἕνα ἄκρο της θὰ εἶναι σταθερὸ καὶ τὸ ἄλλο θὰ κινεῖται πάνω σὲ προβλεπόμενες καὶ ἐπιτρεπτὲς διαδρομὲς αὐξάνοντας ταυτόχρονα τὸ μῆκος τῆς χορδῆς. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς θὰ εἶναι ἡ διαδρομὴ  ἀπὸ τὴν κορυφὴ πρὸς μιὰ ἀπὸ τὶς δύο ἄκρες τῆς βάσης τοῦ τριγώνου, αὐτὴ μὲ τὴν τιμὴ 27. Θὰ εἶχε δηλαδὴ τὴ διεύθυνση τῆς εὐθείας 1-27 καὶ ἀρχικὴ θέση τοῦ κινούμενου ἄκρου, τὸ σημεῖο 1 (ἀρχικὸ μῆκος χορδῆς ἴσο μὲ 1). Ἂς θεωρήσουμε ἐπίσης ὅτι τὸ ἰδιαίτερο αὐτὸ κύμα ποὺ θὰ δημιουργεῖται ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ ἤχου καὶ ὅτι ἡ ἐξέλιξη τοῦ φαινομένου ἔχει σχέση μὲ τὴ συχνότητα του. Θὰ ὑποθέσουμε  ὅτι ἡ συχνότητα τοῦ ἤχου μας, λόγω τῆς αὐξανόμενης τάσης τῆς χορδῆς, κάθε φορὰ θὰ ἰσοῦται μὲ τὸ μῆκος της.  Ἔτσι, ὅταν τὸ κινούμενο ἄκρο της φτάσει στὴ θέση 27, τότε καὶ ἡ συχνότητα τοῦ παραγόμενου ἤχου θὰ ἔχει τὴν τιμὴ 27 Hz. Ἡ ἑπόμενη θέση τοῦ κινούμενου ἄκρου τῆς χορδῆς θὰ εἶναι ἡ διπλάσια. Ὅπως γνωρίζουμε, ἡ ἀμέσως ἑπόμενη συχνότητα μὲ ἴδια αἰσθητικὴ ἀξία, εἶναι ἐπίσης ἡ διπλάσια (54 Hz). Βλέπουμε λοιπόν ὅτι στὴ λογικὴ δημιουργίας τοῦ εὔρους μιᾶς μουσικῆς ὀκτάβας συμμετέχουν  ἄμεσα καὶ οἱ δύο γενεσιουργοὶ ἀριθμοί, ὁ δύο καὶ ὁ τρία. Ἡ ἑπόμενη στάση θὰ εἶναι τὰ 108 Hz, στὴ συνέχεια τὰ 216 Hz, γιὰ νὰ φτάσουμε στὰ 432 Hz καὶ ἐὰν θέλουμε μποροῦμε νὰ συνεχίσουμε.