Ἡ μελοποιημένη ἀρχαία ἑλληνικὴ ποίηση
Καρδιακὸς ρυθμός
Ἂς ἐπιστρέψουμε ὅμως στὸν δακτυλικὸ ρυθμὸ καὶ τὴν χρυσὴ τομή. Ὑπάρχει ἕνα μεγάλο πρόβλημα. Γνωρίζουμε ὅτι ὅλοι οἱ ρυθμοὶ στηρίζονται στὸ κλασσικὸ μέτρημα ἰσόχρονων ἀξιῶν, μὲ πιὸ διαδεδομένη μορφὴ αὐτὴ τῶν τετάρτων (1, 2, 3, 4). Θὰ λέγαμε ὅτι στηρίζονται σὲ ἕναν καταρχὴν βηματικὸ ρυθμό. Σὲ αὐτὸν ὅμως δὲν ἀνταποκρίνεται ἡ χρυσὴ τομή. Σημαντικότατο ἐρώτημα!
Ὑπάρχει ἄλλος ρυθμός, διαφορετικὸς τοῦ βηματικοῦ; Καὶ ἐὰν ὑπάρχει, αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ ἀνταποκριθῆ στὶς ἀπαιτήσεις τῆς χρυσῆς τομῆς;
Ἡ ἀπάντηση τουλάχιστον γιὰ τὸ πρῶτο σκέλος τῆς ἐρώτησης εἶναι καταφατική. Ὑπάρχει καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ καρδιακὸς ρυθμός. Τὸ ὄτι πρόκειται γιὰ ρυθμό, μᾶς τὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ ἡ ἴδια ἡ φράση ποὺ χρησιμοποιοῦμε. Τὸ ἐὰν μπορεῖ νὰ ὑποστηρίξη τοὺς κανόνες τῆς χρυσῆς τομῆς, θὰ τὸ ἐρευνήσουμε.
Ὁ φωνοκαρδιογράφος εἶναι συσκευὴ ἡ ὁποία καταγράφει τοὺς κτύπους τῆς καρδιᾶς σὲ συνάρτηση μὲ τὸν χρόνο. Ἔτσι, τὰ διαστήματα ἀνάμεσα σὲ συνεχόμενες κορυφὲς τοῦ συγκεκριμένου καρδιογραφήματος εἶναι ἀνάλογα μὲ τοὺς χρόνους που μεσολαβοὺν μεταξὺ συνεχόμενων κτύπων τῆς καρδίας μας. Μετρήσαμε τὰ διαστήματα αὐτὰ καὶ τὰ συγκίναμε μεταξὺ τους. Καὶ πάλι ἡ τιμὴ ποὺ προέκυψε εἶναι ἡ τιμὴ τῆς χρυσῆς τομῆς.
Συμπέρασμα.
Ἑπομένως, ὑπάρχει ρυθμὸς διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν βηματικό. Εἶναι φυσικὸς ρυθμός, ρυθμὸς δηλαδὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ἡ ἴδια ἡ Φύση καὶ μάλιστα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κορυφαία της ἐπιτεύγματα. Εἶναι ὁ ρυθμὸς ποὺ ὑποστηρίζει τὴ Ζωή, εἶναι ὁ καρδιακὸς ρυθμός.
Ποιά εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ βασικὴ ἰδιότητα τοῦ ἀριθμοῦ φ καὶ τῆς ἀκολουθίας της ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀνάγουμε ἕναν μαθηματικὸ λόγο σὲ μουσικὸ ρυθμό; Αὐτὸ θὰ τὸ δοῦμε μὲ ἕνα ἁπλὸ ρυθμικὸ παράδειγμα.