Ἡ μελοποιημένη ἀρχαία ἑλληνικὴ ποίηση
Ἡ μουσικὴ τῶν πλανητῶν
Σφαίρα δεμένη μὲ χορδή, μὲ κατάλληλες κινήσεις μας, μπορεῖ νὰ ἐκτελῆ περιστροφικὴ κίνηση. Ἡ χορδὴ εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία τὴν ὑποχρεώνει σὲ κυκλικὴ τροχιά. Τὸ ὅτι δὲν βλέπουμε χορδὲς νὰ κρατοῦν τοὺς πλανῆτες σὲ περιστροφικὴ κίνηση γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο δὲν σημαίνει πὼς δὲν ὑπάρχουν. Οἱ ἀόρατες χορδὲς ποὺ τοὺς κρατοῦν δεμένους εἶναι οἱ βαρυτικές δυναμικὲς γραμμές.
Χορδὴ ὅμως ὁποιασδήποτε μορφῆς μπορεῖ νὰ πάλλεται μὲ συγκεκριμένη συχνότητα ποὺ δίνεται ἀπὸ τὸ γνωστὸ τύπο τῆς Φυσικῆς ποὺ βλέπουμε.
Παρατηροῦμε ὅτι ἡ συχνότητα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δύναμη κουρδίσματος, Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ μῆκος τῆς χορδῆς, ἀπὸ τὸ πάχος της καὶ τὴν πυκνότητά της.
Θὰ ἀντικαταστήσουμε τὴ δύναμη κουρδίσματος μὲ τὴ δύναμη ποὺ κάποιος πλανήτης ἕλκεται ἀπὸ τὸν Ἥλιο.
Θὰ ἀντικαταστήσουμε τὸ μῆκος τῆς χορδῆς μὲ τὴν ἀπόσταση τοῦ πλανήτη ἀπὸ τὸν Ἥλιο.
Τὸ πάχος τῆς χορδῆς θὰ τὸ ἀντικαταστήσουμε μὲ τὴ διατομὴ τοῦ πλανήτη.
Τέλος, τὴν πυκνότητα, ἡ ὁποία ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἰνῶν ποὺ τὴν ἀπαρτίζουν, καὶ ἑπομένως στὴν περίπτωση μας ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν βαρυτικῶν δυναμικῶν γραμμῶν, θὰ τὴν ἀντικαταστήσουμε μὲ τὴν ἔνταση τοῦ βαρυτικοῦ πεδίου ποὺ εἶναι ἀνάλογη.
Ἔτσι ὁ τύπος ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς δίνει τὴν συχνότητα ποὺ θὰ πάλλεται ἡ χορδὴ ποὺ ὑποχρεώνει τὸν πλανήτη σὲ περιστροφικὴ κίνηση γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο, θὰ πάρη τὴν ἀκόλουθη μορφή.
Σχεδὸν τυχαία θεωροῦμε ὅτι ἡ συχνότητα μὲ τὴν ὁποία πάλλεται ἡ χορδὴ μὲ τὴν ὁποία ἡ Γῆ εἶναι δεμένη μὲ τὸν Ἥλιο, εἶναι τὰ 432 Hz.
Συγκρίνοντας τοὺς λόγους ποὺ δημιουργοῦνται, μποροῦμε νὰ βροῦμε τὶς συχνότητες τῶν ἀντίστοιχων χορδῶν γιὰ τὸν πλανήτη Ἑρμῆ, τὴν Ἀφροδίτη, τὸν Ἄρη καὶ τὸν Δία. Τὰ δεδομένα τὰ ὁποῖα χρειαζόμαστε τὰ δανειστήκαμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ευγενίδιου Ἱδρύματος «ὁ χορὸς τῶν πλανητῶν» καὶ εἶναι στοιχεῖα τῆς ΝΑΣΑ.
Τὰ ἀποτελέσματα, τὰ βλέπουμε στὸν ἑπόμενο πίνακα.
Οἱ περιστροφὲς τῶν πλανητῶν γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο, δίνουνε καὶ τὸν ρυθμό.
Ἀλλάξαμε κατὰ πολὺ λίγο τὶς διάρκειες περιστροφῆς τῶν πλανητῶν, ἔτσι ὥστε νὰ πετύχουμε ὅσο γίνεται μικρότερους ἀκέραιους λόγους περιστροφῆς, χωρὶς νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Ἔτσι, γιὰ κάθε περιστροφὴ τοῦ Δία θὰ ἔχουμε καὶ 6 περιστροφὲς γιὰ τὸν Ἄρη, 12 περιστροφὲς τῆς Γῆς, 18 τῆς Ἀφροδίτης καὶ 48 τοῦ Ἑρμῆ.
Τέλος, θὰ θεωρήσουμε τὴν ὕπαρξη μίας φανταστικῆς πέννας σὲ συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος. Αὐτή, κάθε φορὰ ποὺ ἕνας πλανήτης ὁλοκληρώνει μία περιστροφὴ του γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο, θὰ ἐνεργοποιῆ καὶ τὴν ἀντίστοιχη χορδὴ του, ἡ ὁποία θὰ πάλλεται μὲ τὴ συχνότητα ποὺ προηγουμένως βρήκαμε.
Ἐὰν θὰ μπορούσαμε νὰ ἀκούσουμε τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα, αὐτὸ θὰ ἦταν τὸ ἀκόλουθο.
Σίγουρα αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἀκούστηκε εὔηχο, ἦταν εὐχάριστο. Γιὰ αὐτὸ καὶ θὰ ψάξουμε νὰ βροῦμε σὲ ποιὲς νότες ἀντιστοιχοῦν οἱ συγκεκριμένες συχνότητες.
Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τοὐλάχιστον ἐντυπωσιακό.
Οἱ νότες οἱ ὁποῖες ἀντιστοιχοῦν στοὺς πέντε πρώτους πλανῆτες τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, λόγῳ τῆς θέσης τους, τῆς μάζας τους, τοῦ ὄγκου τους, ἀλλὰ καὶ τῆς γωνιακῆς ταχύτητας περιστροφῆς τους γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο, εἶναι νότες ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὴ θεμελιώδη μουσικὴ κλίμακα τῆς νότας Φά+.
Βλέποντας λοιπὸν ἕνα τέτοιο πλῆθος δεδομένων καὶ μάλιστα συμπαντικῶν διαστάσεων, νὰ καθορίζει τὶς θέσεις τῶν πλανητῶν τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος μὲ τέτοιο τρόπο ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ ἀποδοθῆ μὲ ρυθμὸ καὶ μελωδία ἡ κίνησή τους, σὲ νοητικὸ ἐπίπεδο, καταλαβαίνουμε γιατὶ ἡ μούσα Οὐρανία εἶχε θέση ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοιπες μοῦσες, καταλαβαίνουμε γιατὶ ἡ ἀστρονομία εἶχε θέση ἀνάμεσα στὶς καλὲς τέχνες, καταλαβαίνουμε γιατὶ ἡ θεμελιώδης μουσικὴ κλίμακα εἶναι καὶ θεμελιώδης συμπαντικὴ κλίμακα.
Ἔχοντας λοιπὸν βρεῖ καὶ συγκροτήσει τὶς ἀπαραίτητες γνώσεις οἱ ὁποῖες μᾶς ἔλειπαν, μποροῦμε νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ στὴν τονικότητα τῶν τονισμένων συλλαβών.