Ἡ μελοποιημένη ἀρχαία ἑλληνικὴ ποίηση
Μελοποιημένη ἀπόδοση Ἰλιάδος -στίχοι 1-7
Γιὰ τὴν ἀποτύπωση τῆς μελωδίας τῶν ποιημάτων, πέρα ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς στίχους, ποὺ ἀπὸ τὴ φύση τους εἶναι καὶ παρτιτοῦρες, θὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ εὐκολία μας καὶ τὸ πεντάγραμμο. Αὐτὸ θὰ τὸ κάνουμε ὅμως μὲ τρόπο ποὺ δὲν θὰ ἐπηρεάση τὴν μέχρι σήμερα χρήση του.
Θὰ χρησιμοποιηθῆ τὸ κλειδὶ τοῦ Φὰ καὶ γιατὶ ἡ νότα Φὰ ἀντιστοιχεῖ στὸ φωνῆεν ἰώτα, τὸ ὁποῖο εἶναι τὸ κεντρικὸ φωνῆεν τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἀλλὰ καὶ γιατὶ δίνονται ἱκανοποιητικὰ ἀποτελέσματα στὸ εὖρος τῆς μελωδικῆς ἀπόδοσης τῶν ποιημάτων.
Τὰ σύμβολα στὶς γραμμὲς καὶ στὰ διάκενα τοῦ πενταγράμμου, πέρα ἀπὸ τὴ νότα, θὰ δηλώνουν καὶ τὸ ἀντίστοιχο φωνῆεν.
Ἂς πάρουμε σὰν ὁδηγὸ τὸν πρῶτο στίχο τῆς Ἰλιάδος.
Στὸ μυαλὸ μας θὰ ἔχουμε τὴν ἀντιστοιχία μεταξὺ τῶν φωνηέντων καὶ τῶν νοτῶν.
Ὁ κάθε στίχος θὰ ἀποτελῆ καὶ ξεχωριστὸ μέτρο.
Πάνω ἀπὸ τὸ πεντάγραμμο θὰ ὑπάρχει ἡ γραφικὴ ἀναπαράσταση τοῦ ἐπιλεγμένου ἀπὸ τὸ στίχο ρυθμοῦ ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ βοηθήση μὲ πολλοὺς τρόπους.
Φυσικὰ τὰ μικρὰ καὶ μεγάλα χρυσὰ τρίγωνα,καθῶς καὶ οἳ ἐπιμέρους ἐλλείψεις, θὰ χωρίζουν τὸ μέτρο σὲ χρονικὲς ἀξίες καὶ ἑνότητες ποὺ εὔκολα θὰ γίνονται ἀντιληπτές.
Κάτω ἀπὸ τὶς τονισμένες συλλαβὲς θὰ ὑπάρχουν ἕνας ἢ δύο ἀριθμοὶ ποὺ θὰ δηλώνουν τὸ σκαλὶ ἢ τὰ σκαλιὰ στὰ ὁποῖα θὰ μεταπηδᾶ ἡ βασική, ἡ θεμελιώδης νότα.
Οἱ περισπώμενες καὶ ὑποχρεωτικὰ μακρόχρονες συλλαβὲς θὰ χωρίζονται μὲ τὴ χρήση τῆς χρυσῆς τομῆς σὲ δύο μέρη, ἔτσι ὥστε στὸ πρῶτο μέρος νὰ ἔχουμε αὔξηση τῆς τονικότητας τῆς φωνῆς καὶ στὸ δεύτερο μείωση.
Μποροῦμε τώρα νὰ περάσουμε στὴ μελοποιημένη ἀπόδοση τῶν ἑπτὰ πρώτων στίχων τῆς Ἰλιάδος. Θὰ ἤθελα νὰ εὐχαριστήσω τὸν φίλο Ἀνδρέα Ἀσημακόπουλο γιὰ τὸν χρόνο καὶ τὸν χῶρο ποὺ διέθεσε στὰ massroom studio, γιὰ νὰ γίνει πραγματικότητα αὐτὴ ἡ ἰδιαίτερη ἀλλὰ καὶ ἀπαιτητικὴ παραγωγή. Θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ εὐχαριστήσω τὴν mezzo soprano Ἔλσα Γιαννουλίδου ἡ ὁποία μὲ τὴν ὑπέροχη φωνὴ της ἔντυσε μελωδικὰ τοὺς στίχους.